Krótki artykuł poniżej stanowi odpowiedź na pytania – czy korzystamy z pomocy osób trzecich przy realizacji sprawy i czy osoby te mogą być spokojne o to, że nikt się nie dowie, że były źródłem informacji?
Realizując sprawy zdarza się, że agencja detektywistyczna korzysta z osobowych źródeł informacji tj. osób posiadających wiedzę w interesujących nas tematach. Jeśli sytuacja wymaga pozyskania wiedzy z takich źródeł typujemy osoby, które mogą dostarczyć wiedzy i przybliżyć nas do wyjaśnienia sprawy. Dotyczy to przede wszystkim spraw gospodarczych, spraw z zakresu zwalczanie nieuczciwej konkurencji, ochrony znaków towarowych czy też wyłudzeń ubezpieczeń. Motywacja współpracy ze strony osób jest oczywiście różna. Często jest to chęć zysku ale także chęć zemsty na innej osobie. Mając to na uwadze, każdą pozyskaną informację, zanim opiszemy w sprawozdaniu, weryfikujemy w wielu źródłach. Pozwala to dostarczyć Zleceniodawcy wiedzę pewną przy jednoczesnym zachowaniu po naszej stronie zasady szczególnej staranności przy realizacji umowy.
Ustalenie, pozyskanie i zebranie wiedzy od osobowych źródeł informacji jest dopuszczalną formą działania, której podjąć się może prywatny detektyw w świetle obowiązujących przepisów prawa. Jeśli przedsięwzięcie jest wykonane fachowo i profesjonalnie daje dobre efekty i oszczędza wiele czasu.
Oczywiście dane osób przekazujących nam informacje są objęte tajemnicą detektywistyczną. Weryfikacji poddajemy przekazane informacje w taki sposób, aby ochronić tożsamość źródła.
Agencja detektywistyczna ma obowiązek zachowania w tajemnicy źródeł informacji co wynika wprost z przepisów ustawy o usługach detektywistycznych. Mówi o tym art. 23 a:
- Przedsiębiorca wykonujący usługi detektywistyczne jako działalność gospodarczą, będący osobą fizyczną, jest obowiązany zachować w tajemnicy źródło informacji oraz okoliczności sprawy, o których powziął wiadomość w związku z wykonywaniem umowy zawartej ze zleceniodawcą, o której mowa w art. 2 ust.
- W przypadku przedsiębiorcy wykonującego usługi detektywistyczne jako działalność gospodarczą, niebędącego osobą fizyczną, obowiązek, o którym mowa w ust. 1, spoczywa na wszystkich osobach, które działając na rzecz przedsiębiorcy powzięły wiadomość o źródłach informacji oraz okolicznościach sprawy będącej przedmiotem umowy zawartej pomiędzy przedsiębiorcą a zleceniodawcą, o której mowa w art. 2 ust.
- Przedsiębiorca, o którym mowa w ust. 1, albo osoby, o których mowa w ust. 2, mogą zostać zwolnieni z zachowania tajemnicy na zasadach określonych w Kodeksie postępowania karnego.
Chodzi o zwolnienie z tajemnicy na podstawie art. 180 Kodeksu Postępowania Karnego. Artykuł ten stanowi:
§ 1. Osoby obowiązane do zachowania w tajemnicy informacji niejawnych o klauzuli tajności „zastrzeżone” lub „poufne” lub tajemnicy związanej z wykonywaniem zawodu lub funkcji mogą odmówić zeznań co do okoliczności, na które rozciąga się ten obowiązek, chyba że sąd lub prokurator dla dobra wymiaru sprawiedliwości zwolni te osoby od obowiązku zachowania tajemnicy, jeżeli ustawy szczególne nie stanowią inaczej. Na postanowienie w tym przedmiocie przysługuje zażalenie.
§ 2. Osoby obowiązane do zachowania tajemnicy notarialnej, adwokackiej, radcy prawnego, doradcy podatkowego, lekarskiej, dziennikarskiej lub statystycznej oraz tajemnicy Prokuratorii Generalnej, mogą być przesłuchiwane co do faktów objętych tą tajemnicą tylko wtedy, gdy jest to niezbędne dla dobra wymiaru sprawiedliwości, a okoliczność nie może być ustalona na podstawie innego dowodu. W postępowaniu przygotowawczym w przedmiocie przesłuchania lub zezwolenia na przesłuchanie decyduje sąd, na posiedzeniu bez udziału stron, w terminie nie dłuższym niż 7 dni od daty doręczenia wniosku prokuratora. Na postanowienie sądu przysługuje zażalenie.
§ 3. Zwolnienie dziennikarza od obowiązku zachowania tajemnicy nie może dotyczyć danych umożliwiających identyfikację autora materiału prasowego, listu do redakcji lub innego materiału o tym charakterze, jak również identyfikację osób udzielających informacji opublikowanych lub przekazanych do opublikowania, jeżeli osoby te zastrzegły nieujawnianie powyższych danych.
§ 4. Przepisu § 3 nie stosuje się, jeżeli informacja dotyczy przestępstwa, o którym mowa w art. 240 § 1 Kodeksu karnego.
§ 5. Odmowa przez dziennikarza ujawnienia danych, o których mowa w § 3, nie uchyla jego odpowiedzialności za przestępstwo, którego dopuścił się publikując informację.
Kwestie związane z tajemnicą detektywistyczną reguluje §1 przytoczonego przepisu.
