U wielu osób zgłaszających się do naszego biura detektywistycznego w sprawach rodzinnych, często panuje przeświadczenie, że w przypadku spraw małżeńskich można stosować urządzenia rejestrujące dźwięk do pozyskania materiałów obciążających współmałżonka. Zastosowanie tej metody, co często jest podnoszone przez klientów i uważane za niewątpliwą zaletę, jest to, że jest to „tania, prosta i często skuteczna opcja” zakończenia postępowania po ich myśli (oczywiście jeśli materiał pozyskany faktycznie potwierdzi podejrzenia). Klienci myślący w ten sposób poniekąd mają rację, ale często zapominają o ujemnych konsekwencjach podjętych działań dla nich samych.
Sądy oczywiście uwzględniają przy ocenie winy dowody z nielegalnego podsłuchu, czemu wielokrotnie dają wyraz w wydawanych postanowieniach, natomiast osoba stosująca tę formę sama naraża się na odpowiedzialność karną za przestępstwo z art. 267 Kodeksu Karnego. Artykuł ten stanowi:
§ 1. Kto bez uprawnienia uzyskuje dostęp do informacji dla niego nieprzeznaczonej, otwierając zamknięte pismo, podłączając się do sieci telekomunikacyjnej lub przełamując albo omijając elektroniczne, magnetyczne, informatyczne lub inne szczególne jej zabezpieczenie,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto bez uprawnienia uzyskuje dostęp do całości lub części systemu informatycznego.
§ 3. Tej samej karze podlega, kto w celu uzyskania informacji, do której nie jest uprawniony, zakłada lub posługuje się urządzeniem podsłuchowym, wizualnym albo innym urządzeniem lub oprogramowaniem.
§ 4. Tej samej karze podlega, kto informację uzyskaną w sposób określony w § 1-3 ujawnia innej osobie.
§ 5. Ściganie przestępstwa określonego w § 1-4 następuje na wniosek pokrzywdzonego.
Posługiwanie się dyktafonem do rejestracji cudzych rozmów wypełnia właśnie znamiona czynu opisanego w §3 przywołanego przepisu. Przestępstwo to ścigane jest na wniosek pokrzywdzonego, co oznacza, że to od dobrej woli osoby podsłuchiwanej zależy, czy wobec sprawcy – w tym przypadku męża lub żony – zostanie wszczęte postępowanie karne. W sytuacjach w których podsłuchiwana osoba dowiaduje się o zastosowaniu wobec niej nielegalnego podsłuchu z reguły decyduje się na złożenie zawiadomienia o przestępstwie popełnionym na jej szkodę. Wynika to również z tego, że osoba nielegalnie podsłuchana straciła już wiele, wyszły na jaw informacje intymne i często w ramach rewanżu składa zawiadomienie przeciwko żonie lub mężowi.
Warto wziąć to pod uwagę zanim sięgniemy po nielegalne metody.
W sprawie wykorzystania materiałów z nielegalnego podsłuchu oraz karalności takiej metody sądy wypowiadały się już wielokrotnie. Informacje na ten temat możemy znaleźć m.in. w tezie wyroku sądu rejonowego w Szczecinie z dnia 7 czerwca 2016 r. (IVK 682/14), dotyczącej sytuacji między dwoma małżonkami, w której mowa m.in., że „czyn oskarżonej polegający na nagrywaniu pokrzywdzonego w użytkowanym przez niego samochodzie oraz w mieszkaniu przy pomocy urządzania podsłuchowego – bo taki charakter należało przypisać dyktafonowi, którym posłużyła się oskarżona, w sytuacji gdy w sposób niejawny, ukrywając go w tych miejscach dokonywała nagrań w celu podsłuchania rozmów pokrzywdzonego – wyczerpał znamiona czynu zabronionego z art. 267 § 3 KK. Tak więc oskarżona działała w celu objęcia swoją wiedzą informacji, do których nie była uprawniona i posłużyła się przy tym urządzeniem nagrywającym – dyktafonem, w ten sposób, że pozostawiała go bez wiedzy pokrzywdzonego w takim miejscu (samochód i mieszkanie), aby można było nagrywać prowadzone przez niego rozmowy, którymi objęte były informacje nieprzeznaczone dla niej.”
W sprawie stosowania nielegalnego podsłuchu jako formy zebrania materiału dowodowego wypowiedział się również Sąd Najwyższy – Izba Karna w postanowieniu z dnia 27 kwietnia 2016 r., (IIIKK 265/15) Sąd orzekł m.in. że „Utrwalenie przebiegu rozmowy osób trzecich dokonane przez osobę prywatną stanowi co do zasady dowód dopuszczalny w postępowaniu sądowym, niemniej okoliczność ta sama przez się nie kreuje uprawnienia do podsłuchu i nie wyłącza odpowiedzialności karnej sprawcy takiego czynu na podstawie art. 267 § 3 KK. Artykuł 267 § 3 KK zapewnia ochronę wypowiedzi uczestników rozmowy, jeżeli co najmniej w sposób dorozumiany nadały im poufny charakter, przy czym bez znaczenia są tu intencje, jakie zadecydowały o takim statusie wypowiedzi. Innymi słowy, o poufnym charakterze informacji przesądza co do zasady nie tyle treść przekazu, co raczej wola osób biorących udział w spotkaniu, a więc element subiektywny; instalowanie urządzenia służącego do rejestracji obrazu lub dźwięku w celu przechwycenia informacji o przebiegu takiej rozmowy jest siłą rzeczy niedozwolone i stanowi czyn zabroniony, którego znamiona opisane są w art. 267 § 3 KK”
Warto także nadmienić, że nie każde wszczęcie postępowania karnego z art 267 KK musi zakończyć się skazaniem sprawcy. Istnieje bowiem wiele przykładów orzeczeń w których sądy warunkowo umarzają postępowanie i odstępują od wymierzenia kary biorąc pod uwagę całokształt okoliczności sprawy (niska szkodliwość społeczna czynu, stopień zawinienia, cel działania itp.)
Detektyw realizując sprawy z zakresu prawa rodzinnego posługuje się, przynajmniej powinien, wyłącznie legalnymi metodami. Materiał tak pozyskany, a później przekazany Zleceniodawcy jest dla niego w pełni „bezpieczny”. Licencjonowane biuro detektywistyczne bierze odpowiedzialność za zastosowane metody i środki, a będąc profesjonalnym i posiadając odpowiednie doświadczenie nie musi stosować nielegalnych metod do osiągnięcia sukcesu.
W ciągu ośmiu lat działalności na rynku usług detektywistycznych podpartych wcześniejszym doświadczeniem w czasie służby w Policji m.in. w strukturach operacyjnych wydziału kryminalnego, nasze biuro detektywistyczne jest w stanie podejmować skuteczne działania w ramach zleconych spraw do zebrania dowodów, których legalności nie będzie można podważyć.
Więcej informacji na temat oferty dla osób prywatnych tutaj: Prywatny detektyw – Oferta.
